امروزه دو فلسفه اصلی برای طراحی سازه‌ها مطرح است، فلسفه طراحی براساس نیرو و فلسفه طراحی براساس عملکرد. در طراحی نیرویی، سازه به گونه‌­ای طراحی می­‌گردد که در برابر مقدار مشخصی نیرو مقاومت کند و میزان تغییرشکل آن از مقدار تعیین شده تجاوز نکند. در طراحی عملکردی که در نسل جدید آیین نامه­‌ها مطرح گردیده، سازه برای سطوح مختلف عملکردی به گونه­ای طراحی می‌گردد تا در هنگام زلزله آنگونه که انتظار داریم رفتار کند و حداکثر تغییرشکل­‌ها در حد مورد نظر باقی بماند و به این صورت بتواند میزان خسارت وارد بر سازه طی سطوح مختلف عملکردی را مشخص کرد. با استفاده از این نوع فلسفه طراحی می­توان ضمن ایمن بودن سازه، از نظر اقتصادی سازه­ای به صرفه طراحی کرد. هم اکنون از این فلسفه طراحی به صورت گسترده در طراحی و بهسازی سازه‌ها استفاده می­گردد و آیین ­نامه‌های طراحی در حال اعمال تغییرات بنیادی برای وارد کردن این فلسفه می­باشند. به منظور بهسازی لرزه­ ای در ایران، نشریه ۳۶۰ با این فلسفه طراحی ارائه گردیده است. در طراحی عملکردی برای کنترل نیرو-تغییرمکان سازه باید از تحلیل­ های غیرخطی استفاده کرد.

دو نوع اصلی تحلیل­ های غیرخطی، تحلیل دینامیکی غیرخطی و تحلیل استاتیکی غیرخطی (پوش­ آور) می­باشند. تحلیل دینامیکی غیرخطی به دلیل پیچیدگی‌هایی که دارد معمولا برای کارهای تحقیقاتی مورد استفاده قرار می­گیرد، اما تحلیل پوش آور کاربرد بسیار زیادی در طراحی براساس عملکرد دارد و آیین­ نامه‌­های مختلف همچون آیین نامه FEMA، ATC-40 و آیین نامه‌های ایران تاکید بر استفاده از این نوع تحلیل برای طراحی عملکردی و بررسی رفتار سازه دارند. از کاربردهای این روش تحلیل می‌­توان به بهسازی سازه، تعیین سطح عملکردی، پیش بینی رفتار سازه در زلزله و تعیین نقطه عملکردی اشاره کرد.

کارشناسان این شرکت برای دستیابی به طرح  ایمن و بهینه با استفاده از نرم افزار­های SAP2000 و ETABS آنالیزهای مربوطه را انجام می دهند.